Zondagavond gingen we met een flinke groep mensen op weg naar het
hoofdbureau. Een vreedzame optocht, met als enigste doel de
arrestanten van de voorgaande dagen steun te betuigen. Ver zijn we
niet gekomen, al na honderdvijftig meter werden we van alle kanten
ingesloten door ME, ME busjes met camera's en traangas + ander
smerisgespuis. Onderhandelingspogingen, leuzen geschreew niks mocht
baten. Het werd na enige tijd duidelijk dat wij massaal zouden
worden opgepakt.
Een voor een werden mensen hardhandig uit de groep getrokken door stillen gefouilleerd (vrouwen door mannen), geboeid met plastic strips en in de bus gegooid. Deze bussen reden naar de Bijlmerbajes. Arrestanten hebben 3 tot 9 uren in deze stadsbussen gezeten, geboeid. Vervolgens werden mensen 1 voor 1 meegenomen en moesten in een gang geknield zitten wachten op de tweede fouiering en mee naar het badhokje, waar alle gaten in je lijf werden doorzocht, vrouwen dit maal door vrouwelijke politie, maar in bij zijn van mannelijke. Na dit moment werd mij mee gedeeld waar voor ik gearresteerd was. Op grond van artikel 140 WvS lid van een criminele organisatie, belachelijk natuurlijk, iets anders konden ze niet verzinnen om mensen zomaar van de straat te plukken. (Na deze massa arrestatie 350 mensen zijn er nog heel wat mensen op dit artikel gearresteerd, van de fiets geplukt, uit de supermarkt lopend).
De vrouwen werden voor de nacht per twee of drie in een koude
smerige cel gegooid, zonder dekens, koude airco, slapen op een
betonnen vloer of stalen bed. Er werdt niet gereageerd op de bel
vanuit de cel, wel werd er afgeluisterd via de intercom. Vrouwen
kregen niet hun medicijnen, mochten niet bellen voor kinderoppas
e.d. Het contact tussen de gearresteerde vrouwen bestond uit naar
elkaar schreeuwen, bonken op de deuren, dit geeft je een krachtig
gevoel dat je met z'n allen bent en mekaar er door heen sleept.
De volgende dag, rond 12:30 uur op de binnenplaats van de Bijlmerbajes zijn we in verzekering gesteld, plus verhoor. En nog een keer op de foto. Voor de eerste keer sinds onze gevangenschap kregen we te eten, twee kleffe broodjes. Maandverband werdt op een hele vernederende manier met allerlei seksistische opmerkingen uitgedeeld. Daarna plus minus twaalf uren in een vieze gymzaal door gebracht met zo'n vijftig vrouwen. Er lag kots en bloed op het zijl, een emmer water werdt neergezet, alsof we vee zijn. We werden geobserveerd door een raam, hierachter zaten ME'ers. Deze waren sinds de arrestatie al aan het werk, ais je na veel gezeur naar de wc mocht kon je vanuit hier de banale, seksistische praatjes horen van deze mannen over de gearresteerde vrouwen.
Al de rechten die je hebt in de bak zijn deze dagen geschonden. Pas na 2 dagen hebben we onze advokaat kunnen spreken, geen of te weinig vegataries eten, niet mogen bellen en ga zo maar door. Ondertussen werden er 's nachts vrouwen van hun bed gelicht en Nederland uitgezet en uitgeleverd aan o.a. Duitsland en Belgie. Dit is niet gelukt bij alle vrouwen, die volgens de smeris uitgelverd moesten worden. De solidariteit onder de vrouwen was groot, de 'gezochte' vrouwen waren niet te vinden tussen de ingehaakte groep vrouwen, vermomd door o.a. stukken lakens. De doorgedraaide en onder de kalmeringsmiddelen zittende ME'er genaamt Eddie, plofte op het gras met de dossiers in de handen en gaf de zoektocht op.
's Nachts werden we geboeid afgevoerd naar Heerhugowaard. Hier was in de bajes een noodtentenkamp neergezet, een grote houten barak vol met stapelbedden. Hier hebben plus minus honderdtwintig vrouwen tot woensdagmiddag gezeten. De situatie was hier heel absurd. We werden hier bewaakt door mannelijke en vrouwelijke PIW'ers en ME'ers die af en toe geen raad met de situatie wisten.
Later op deze avond werden wij gesoneerd de tent in te gaan, en snel. Wat bleek nou, er was een lawaaidemo in aantocht voor ons. Maar toen eenmaal het lawaai begon waren de PIW'ers snel van het terrein verdwenen. Fantastisch, deze demo. Dit geeft je ontzettend veel kracht, van alles vloog over de muur, krakersvlag, krantjes, pennen, snoepjes, dit werd beantwoord met zeepjes en tandpasta. Nog steeds stond het peletoa ME'ers buiten de hekken. Deze heeft er de hele nacht gestaan. Dit zorgde ook voor onderlinge spanningen. Vrouwen die koste wat het kost doorgingen met het beantwoorden op de lawaaidemo. Andere vrouwen die de tent binnen gingen terwijl het lawaai nog aan de gang was. Desondanks zijn wij deze dagen strijdbaar doorgekomen. Ook als groep, in absurde omstandigheden, aangevallen op je vrouw zijn. dmv sexuele intimidaties. seksistische opmerkingen, fouillering door mannen (er zijn vrouwen in de borsten geknepen), in putjes moeten plassen met ME'ers om je heen, geen tampons, geen anticonseptiepil, middeleeuws maandverband, mogelijkheid om te douchen pas na twee dagen, vooral lekker hygienisch als je ongesteld bent. Vrouwen met lenzen die waterstofperyoxide kregen om hun lenzen in te bewaren, de onzekerheid, behandeld worden als een stuk stront. Een vrouw die weigerde te luisteren naar een PIW'er heeft drie en een half uur in een strafcel gezeten, een andere vrouw vroeg om de advocaat en het antwoord was een klap met de knuppel. Dit was een kleine greep van alle dingen die er gebeurd zijn deze dagen tijdens de eurotop.
De mannen zaten eerst ook in de Bijlmerbajes op een luchtplaats, de
hele nacht en zijn later verspreid naar verschillende bajessen,
alleen in cellen of met groepen in gymzalen, waar zij niet van hun
matras mochten afkomen. Woensdagavond was het grootste deel van alle
arrestanen vrij op veertig mensen na, de reden die genoemd werd was
dat dit mensen waren die hun naam niet gezegd hadden, onzin, want
vele NN'ers zijn al bij de groep van woensdag vrijgelaten, de
veertig zijn in de loop van donderdag vrijgelaten. Vele arrestanten
hebben hun persoonlijke eigendommen niet teruggekregen.
Dit alles was nog maar een voorproefje van verenigd Europa, Europol, samenwerking tussen verschillende smerissen. Deze bajestoestanden spelen zich dagelijks af en nog veel gruwelijker op plekken over de gehele wereld. In Europa, Nederland in de vluchtelingenbajessen en verwijdercentra. De strijd tegen een kapitalistisch fort Europa moet doorgaan en verder gaan dan een demo lopen tijdens de eurotop.